Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op dinsdag 12 februari 2019
Zonlicht stroomde de kamer binnen en bedekte de negentienjarige Katrina en haar oma met een gouden glans. Zij zaten aan Oma’s eettafel één van haar oude fotoalbums door te bladeren toen Katrina een vervaagde foto aanwees van een jong meisje en jongetje die hand in hand stonden.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op vrijdag 11 januari 2019
Zij is mijn vriend
Terwijl de nazomerse zon omhoog steeg en zijn stralen langzaam door de mistlaag heen schenen, beklom Benedicto gestaag de steile, rotsachtige helling in de berguitlopers net buiten zijn dorp. Nadat hij ongeveer een uur had gelopen, stopte de negentigjarige om op adem te komen. Hij keek in de verte om het prachtige uitzicht te bewonderen. Hij wreef over zijn grijze stoppelbaard en dwaalde in gedachten terug naar de tijd toen hij nog een jongen was.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op dinsdag 11 december 2018
Ontsteek je innerlijke kracht
Vanaf het prille begin volgde ik de Weg van de Liefde met hen, Yeshua en Magdalena. Samen met haar, stond ik hem bij terwijl hij aan het kruis hing. En daarna voer ik met haar naar de kust van de Languedoc om zijn leer van het Boek der Liefde te verspreiden. Ik ben hier om hen te begeleiden die genezing behoeven, zodat zij hun innerlijke kracht mogen herontdekken en ontwaken.
Uit: Het Verhaal van de Zwarte Madonna
Tranen van vreugde stroomden over Sara haar gezicht toen haar pasgeboren zoontje, gewikkeld in een warme deken, in haar armen werd gelegd. Zij ademde diep in en nam zijn geur tot haar. De geur van nieuw leven en puurheid. Enkele momenten lang vergat zij haar leven van armoede en eenzaamheid. Het enige wat er nu toe deed, was haar zoon. Een sterke, gezonde jongen met wie geen enkel geschenk kon worden vergeleken. Dankbaar sloot zij haar ogen en gunde haar uitgeputte lijf rust.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op woensdag 21 november 2018
Klik hier om dit verhaal vanaf het begin te lezen!
Aflevering 27
De volgende ochtend werd Deborah gewekt uit een diepe slaap door haar telefoon die luid overging.
“Oh, verdorie,” kreunde zij slaperig toen zij de telefoon probeerde te pakken. Zij miste en veegde het van het nachtkastje af zodat het op de vloer viel. Met tegenzin kwam zij uit bed, maar het was te laat. Zodra zij de telefoon te pakken kreeg om de oproep te beantwoorden, hield het op met overgaan. Terwijl zij de slaap met één hand uit haar ogen wreef, veegde zij over het scherm met haar duim om te zien wie geprobeerd had haar te bereiken.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op maandag 12 november 2018
Gavins hart voelde zwaarder met elke stap die hij zette in het stille bos. Het donker van de nacht dat zijn intrede deed, leek zijn sombere gedachten te weerspiegelen. Gedachten en herinneringen aan zijn vroege kindertijd toen hij in hetzelfde bos een wandeling had gemaakt met zijn inmiddels overleden vader. Terwijl hij vooruit sjokte door de rode en gouden bladeren die zijn pad bedekten, begon hij hardop te spreken alsof hij een brief opstelde.
