Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op donderdag 18 april 2019
Zelfs nu, terwijl Eva in het wegrestaurant aan Route 40 zat, bracht de herinnering aan haar laatste dag op het werk een enorme grijns op haar gezicht. Op de dag van haar vijf-en-dertigste verjaardag was zij het kantoor van haar directeur binnengelopen en had zij hem haar ontslag ingediend van haar baan als creatief directeur bij een van L.A.’s vooraanstaande reclamebureaus. Doug stond daar met zijn mond vol tanden en nam het nieuws van zijn meest gewaardeerde en succesvolle werknemer in ontvangst zonder enig teken van emotie. Eva’s mededeling had hij niet aan zien komen en hij was te druk bezig het nieuws te verwerken om al iets te voelen. Vijftien jaar van nauwe samenwerking waren tot een abrupt eind gekomen.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op donderdag 21 maart 2019
“En blijf uit het hoge gras, Jude. Het krioelt er van de slangen,” waarschuwde Jude zijn oma.
“Maak je geen zorgen, oma,” riep Jude, de hordeur achter hem dichtgooiend, terwijl hij de achtertuin in rende.
Oma glimlachte wat weemoedig. Zij was trots op hoe haar zesjarige kleinzoon met zijn verlies omging. Het was bijna een jaar geleden dat zijn ouders – Oma haar zoon en schoondochter – omkwamen in een auto ongeluk. Vlak daarna was Jude verhuisd van de stad om met haar en opa op hun veehouderij vlakbij Mount Archer te gaan wonen. In het begin was zij bang geweest dat Jude zich zou afsluiten, maar de verhuizing naar het platteland bleek een perfecte remedie. Jude had troost gevonden in de natuur.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op dinsdag 12 februari 2019
Zonlicht stroomde de kamer binnen en bedekte de negentienjarige Katrina en haar oma met een gouden glans. Zij zaten aan Oma’s eettafel één van haar oude fotoalbums door te bladeren toen Katrina een vervaagde foto aanwees van een jong meisje en jongetje die hand in hand stonden.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op vrijdag 11 januari 2019
Zij is mijn vriend
Terwijl de nazomerse zon omhoog steeg en zijn stralen langzaam door de mistlaag heen schenen, beklom Benedicto gestaag de steile, rotsachtige helling in de berguitlopers net buiten zijn dorp. Nadat hij ongeveer een uur had gelopen, stopte de negentigjarige om op adem te komen. Hij keek in de verte om het prachtige uitzicht te bewonderen. Hij wreef over zijn grijze stoppelbaard en dwaalde in gedachten terug naar de tijd toen hij nog een jongen was.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op dinsdag 11 december 2018
Ontsteek je innerlijke kracht
Vanaf het prille begin volgde ik de Weg van de Liefde met hen, Yeshua en Magdalena. Samen met haar, stond ik hem bij terwijl hij aan het kruis hing. En daarna voer ik met haar naar de kust van de Languedoc om zijn leer van het Boek der Liefde te verspreiden. Ik ben hier om hen te begeleiden die genezing behoeven, zodat zij hun innerlijke kracht mogen herontdekken en ontwaken.
Uit: Het Verhaal van de Zwarte Madonna
Tranen van vreugde stroomden over Sara haar gezicht toen haar pasgeboren zoontje, gewikkeld in een warme deken, in haar armen werd gelegd. Zij ademde diep in en nam zijn geur tot haar. De geur van nieuw leven en puurheid. Enkele momenten lang vergat zij haar leven van armoede en eenzaamheid. Het enige wat er nu toe deed, was haar zoon. Een sterke, gezonde jongen met wie geen enkel geschenk kon worden vergeleken. Dankbaar sloot zij haar ogen en gunde haar uitgeputte lijf rust.
