Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op donderdag 18 april 2019
Zelfs nu, terwijl Eva in het wegrestaurant aan Route 40 zat, bracht de herinnering aan haar laatste dag op het werk een enorme grijns op haar gezicht. Op de dag van haar vijf-en-dertigste verjaardag was zij het kantoor van haar directeur binnengelopen en had zij hem haar ontslag ingediend van haar baan als creatief directeur bij een van L.A.’s vooraanstaande reclamebureaus. Doug stond daar met zijn mond vol tanden en nam het nieuws van zijn meest gewaardeerde en succesvolle werknemer in ontvangst zonder enig teken van emotie. Eva’s mededeling had hij niet aan zien komen en hij was te druk bezig het nieuws te verwerken om al iets te voelen. Vijftien jaar van nauwe samenwerking waren tot een abrupt eind gekomen.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op donderdag 21 maart 2019
“En blijf uit het hoge gras, Jude. Het krioelt er van de slangen,” waarschuwde Jude zijn oma.
“Maak je geen zorgen, oma,” riep Jude, de hordeur achter hem dichtgooiend, terwijl hij de achtertuin in rende.
Oma glimlachte wat weemoedig. Zij was trots op hoe haar zesjarige kleinzoon met zijn verlies omging. Het was bijna een jaar geleden dat zijn ouders – Oma haar zoon en schoondochter – omkwamen in een auto ongeluk. Vlak daarna was Jude verhuisd van de stad om met haar en opa op hun veehouderij vlakbij Mount Archer te gaan wonen. In het begin was zij bang geweest dat Jude zich zou afsluiten, maar de verhuizing naar het platteland bleek een perfecte remedie. Jude had troost gevonden in de natuur.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op dinsdag 11 december 2018
Ontsteek je innerlijke kracht
Vanaf het prille begin volgde ik de Weg van de Liefde met hen, Yeshua en Magdalena. Samen met haar, stond ik hem bij terwijl hij aan het kruis hing. En daarna voer ik met haar naar de kust van de Languedoc om zijn leer van het Boek der Liefde te verspreiden. Ik ben hier om hen te begeleiden die genezing behoeven, zodat zij hun innerlijke kracht mogen herontdekken en ontwaken.
Uit: Het Verhaal van de Zwarte Madonna
Tranen van vreugde stroomden over Sara haar gezicht toen haar pasgeboren zoontje, gewikkeld in een warme deken, in haar armen werd gelegd. Zij ademde diep in en nam zijn geur tot haar. De geur van nieuw leven en puurheid. Enkele momenten lang vergat zij haar leven van armoede en eenzaamheid. Het enige wat er nu toe deed, was haar zoon. Een sterke, gezonde jongen met wie geen enkel geschenk kon worden vergeleken. Dankbaar sloot zij haar ogen en gunde haar uitgeputte lijf rust.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op woensdag 21 november 2018
Klik hier om dit verhaal vanaf het begin te lezen!
Aflevering 27
De volgende ochtend werd Deborah gewekt uit een diepe slaap door haar telefoon die luid overging.
“Oh, verdorie,” kreunde zij slaperig toen zij de telefoon probeerde te pakken. Zij miste en veegde het van het nachtkastje af zodat het op de vloer viel. Met tegenzin kwam zij uit bed, maar het was te laat. Zodra zij de telefoon te pakken kreeg om de oproep te beantwoorden, hield het op met overgaan. Terwijl zij de slaap met één hand uit haar ogen wreef, veegde zij over het scherm met haar duim om te zien wie geprobeerd had haar te bereiken.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op maandag 15 oktober 2018
Met een sombere blik op zijn gezicht, keek de jonge Aboriginal jager, Manimanuk uit over de vlakten vanaf de rotsformatie waarop hij stond. Eerder die ochtend waren er boze woorden gevallen in het kamp van zijn volk. Voor Manimanuk leek het alsof er twee kampen waren. Eén, die geleid werd door een van de ouderen, was vastberaden om te vertrekken naar betere jachtvelden voor het droge seizoen kwam. Het andere kamp vond het beter om te wachten tot één van de moeders volledig hersteld was nadat zij haar been had gebroken terwijl zij naar yams, een soort knollen, zocht.
