Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op zaterdag 7 april 2018
Klik hier om de serie vanaf het begin te lezen!
Deel 3 van de Helena Serie
“Wat was dat prachtig, hè?” vroeg Helena, verwijzend naar de lichtflits in de lucht waar zij net getuige van waren geweest.
“Ja,” antwoordde Marlon knikkend, “en ik denk dat het licht in de bayou dat ook zal zijn. Zullen we verder gaan?”
“Ja, laten we gaan.”
De twee elfjarigen draaiden naar de zandweg en liepen op de bayou af.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op maandag 12 maart 2018
Mijn verhuizing van Australië naar Londen in 1979 was niet zo fijn als ik had verwacht. Eigenlijk bleek het een enorme cultuurschok te zijn. Er waren helemaal geen vergulde straten; de samenleving was niet zo verfijnd als mensen beweerden, het weer beviel me van geen kant, en bovenal waren de mensen niet zo vriendelijk als in Australië. Engeland kwam zo achtergebleven over op mij, dat ik net zo goed op de maan geland had kunnen zijn.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op woensdag 20 december 2017
Deel 1 van de Helena Serie
De elfjarige Helena glimlachte tevreden naar de stralen van de zomerzon die door het dichte, bladerdak van de groenblijvende eiken sijpelden. Zij vond het heerlijk om langs de schaduwrijke laan te lopen die naar Oma’s grote landhuis bij de bayou leidde, want het gaf haar de tijd om alles te vergeten en om te genieten van de rustgevende schoonheid van de omgeving. Zo lang zij zich kon herinneren, bezocht zij Oma – die niet haar echte oma was – minstens eens per week.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op maandag 13 februari 2017
Ben je ooit verliefd geweest? Nou, ik wel, talloze keren. En is je hart ooit gebroken geweest? Ja, dat doet zeer, he? Dat weet ik, ik heb het zelf meegemaakt. Niet alleen doordat iemand waar ik verliefd op was geworden niet hetzelfde voelde voor mij. Meestal kwam het door relaties – niet alleen romantische – die geen voldoening gaven en moeilijke situaties waarin ik terecht was gekomen, waarin ik me continu aanpaste aan andere mensen. Het kwam neer op mijn leven leven naar andermans verlangens in plaats van die van mij.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op dinsdag 2 augustus 2016
Ongeveer een jaar geleden stopte ik met het eten van vlees. Waarom? Omdat ik niet langer naar mezelf in de spiegel kon kijken zonder me rot te voelen over het misbruik en de uitbuiting van boerderijdieren. Jaren geleden had ik mijn vleesconsumptie al geminderd, en nu voelde ik dat het tijd was om helemaal te stoppen met het eten van vlees. Kort daarna stopte ik met het eten van bijna alle zuivelproducten – ik eet alleen boter en af en toe kaas – wat in feite inhoudt dat ik veganistisch eet. Toch maakt dit mij niet diervriendelijk. Bovendien voel ik niet de behoefte om met andere veganisten om te gaan.
