Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op vrijdag 1 juni 2018
Klik hier om de serie vanaf het begin te lezen!
Deel 5 van de Helena Serie
“Ohhh,” zuchtten Helena en Marlon toen de meest schitterende zon die zij ooit hadden gezien voor hen verscheen.
Zij staarden naar de zon, om het te zien transformeren in een glimlachend vrouwengezicht zo vol van liefde dat het hun ogen vulde met tranen. Een warme, zachte stem sprak.
“Lieve kinderen, ik heet Tamar. Kom alsjeblieft dichterbij.”
De twee vrienden deden wat van hen gevraagd werd.
“Mijn naam is Helena,” zei Helena zonder enige aarzeling.
“En ik heet Marlon,” voegde Marlon toe met gelijke enthousiasme.
“Ja, dat weet ik, mijn kleine wijzen. Ik heb jullie van boven in de gaten gehouden sinds de dag dat jullie geboren werden.”
“Verwachtte je ons, Tamar?” vroeg Helena.
Tamar glimlachte.
“Ja, ik verwachtte jullie inderdaad. Net zoals de mensheid mij al duizenden jaren verwacht.”
“Dus jij bent de lang verwachte Zon,” zei Helena tot haar eigen verbazing, omdat de woorden niet voelden als haar eigen.
“Ja, dat ben ik,” antwoordde Tamar, “en voor de mensen uit de oudheid ben ik Sirius.”
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op vrijdag 25 mei 2018
Klik hier om dit verhaal vanaf het begin te lezen!
Aflevering 23
Toen Giuseppe wakker werd op de dag nadat hij met mijnheer Frankston had gesproken aan de telefoon, reikte hij intuïtief naar de kaurischelp dat om zijn nek hing. Met zijn ogen nog gesloten wreef hij zacht de schelp tussen zijn vingers en probeerde te herinneren waarover hij afgelopen nacht had gedroomd. Het duurde maar even voor beelden zijn innerlijk oog overspoelden.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op vrijdag 11 mei 2018
Klik hier om de serie vanaf het begin te lezen!
Deel 4 van de Helena Serie
Nadat zij genoten hadden van het uitzicht bij de bayou, liepen Helena en Marlon terug naar de tuinen van het grote oude huis. Daar stonden zij weer bij Oma’s eik. Uit ontzag voor de wijze oude boom, aarzelden zij om hun handen op de stevige, gegroefde bast te leggen. In plaats daarvan stonden zij daar een poos hand in hand. Terwijl zij dit deden, viel het hen op hoe krachtig de eik was, zelfs op een afstand. Het vulde hen met een gevoel van rust.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op donderdag 3 mei 2018
Klik hier om dit verhaal vanaf het begin te lezen!
Aflevering 22
“Weet je wat, laten we naar buiten gaan voor wat frisse lucht,” stelde Jenny voor.
Deborah nam een slokje wijn en knikte.
“Ja, goed idee, zus. Ik kan wel een wandeling gebruiken.”
Toen hij Deborah het magische woord ‘wandeling’ hoorde zeggen, sprong Dougie op uit zijn mand en begon rondjes te rennen in de woonkamer terwijl hij van enthousiasme met zijn staart zwiepte. De twee zussen barsten in lachen uit.
“Toe maar, haal je lijn op!” riep Deborah naar haar trouwe kleine hond.
Dougie had weinig aanmoediging nodig en was binnen een paar seconden terug. Deborah maakte de lijn vast. Toen verliet het drietal het huis, nadat Jenny zich ervan had verzekerd dat alle deuren op slot waren.
Geschreven door Wim Beunderman, geplaatst op dinsdag 24 april 2018
Klik hier om dit verhaal vanaf het begin te lezen!
Aflevering 21
Jenny schrok van Deborahs uitbarsting toen die Jenny haar hoorde vertellen over de reservesleutel die uit het slot in de achterdeur stak. Weliswaar had hun vader haar verteld dat Deborah zich niet zo goed voelde de laatste tijd, toch had zij er niet op gerekend dat haar zus zich zo dramatisch zou gedragen. Gelukkig herinnerde zij meteen hoe te reageren op Deborahs paniekaanvallen. Zij liet Deborah simpelweg krijsen zo veel zij wou om het allemaal kwijt te raken.
